Ja nu gaat het echt beginnen, eerst de Perito Moreno Gletsjer dit is een wereldwonder!
Met donderend geraas breken stukken van de gletsjer af en storten in het meer.
Vanaf hier zijn wij naar Puerto Natales gegaan, via het National park "Torres del Paine". Eerst was het weer nog wel aardig maar al spoedig kwam er een koude wind opzetten en vlogen regenslierten door de lucht. We zijn dus maar een onderkomen gaan zoeken in Puerto Natales in de hoop dat het de volgende dag beter zou zijn. Helaas dat ging niet door, daarom zijn we nog verder naar het zuiden gegaan naar Punta Arenas. Onderweg nog even afgeslagen om de pinguïns te bekijken maar deze waren al naar zee. De volgende dag vanuit Punta Arenas naar het zuidelijkste puntje van onze reis, het fort Bulnes. Niet meer het originele want dat is al heel lang geleden weggerot. Maar men heeft een natuurgetrouwe kopie gemaakt. Het was wel koud (7 graden) maar we hebben in de zon toch een leuke wandeling kunnen maken. De dag daarop zijn we weer via "Torres del Paine" naar het noorden getrokken, het weer was altijd nog niet best, veel wind en vooral koud en de hogere bergtoppen in de mist.
Dus zijn we maar weer op weg gegaan via de pampa's van Argentinië. We hebben overnacht in een bijzonder desolaat oord, het heet Tres Lagos, maar er is geen meer te zien, alleen storm en zand. Bij een soort huiskamerrestaurant hebben we een Milanese schnitzel gegeten, kortom een oord om snel te vergeten. Dan nog even verder door Argentinië totdat we via een kleine bergpas terug naar Chili konden. Dit is een fenomenale route, schitterende bergen overal waar je kijkt, wel stond er in het eerste gedeelte nog altijd een forse storm. Wij kregen een lekke band in dit gedeelte en het stormde zo hard dat mijn t-shirt over mijn kop waaide. Helaas had men bij de auto wel een krik geleverd maar geen slingertje. Op de weg die wij genomen hadden was in geen velden of wegen een ander mens c.q. auto te bekennen dus heb ik de stang om de motorkap open te houden er maar uitgesloopt en verbogen tot een slinger. Na meer dan twee uur hobbelen over de keien kwamen we bij een kleine grenspost. Hier zit slechts één man hij heeft ook geen computer, dus werden er veel formulieren ingevuld en nogal wat stempels geplaatst waarna we vrolijk werden uitgezwaaid door de douanier.
Een paar uur later kwamen wij aan in Cochrane, een van de laatste plaatsen aan de Carretera Austral die we de komende dagen gaan volgen. Er wordt hard aan de weg gewerkt daarom is het een nog grotere puinhoop dan het normaal al is.
Helaas was hier geen bandenreparateur en moesten we twee en en half uur rijden om de band te laten maken. Via de Carretera verder naar Coyhaique dat omschreven wordt als een van de mooiste landschappen ter wereld. Later weer verder, langs een hangende gletsjer waar we in 3 uur naar toe gelopen zijn, een wonderlijk gezicht om zo een ijsmassa honderden meters hoog te zien hangen, regelmatig breekt er met veel geraas een stuk af.
Maak jouw eigen website met JouwWeb