Het is geen vruchtbaar landschap alleen langs de beken wil wat groeien. Maar je kunt hierdoor de structuur veel beter zien.
Sommige rotsen zijn zo gevormd dat het wel dieren lijken.
In heel veel steden vind je de meest fantastische muurschilderingen, heel wat beter dan de graffiti kunstenaars bij ons.
In een klein gezellig winkeltje kochten wij wat te drinken en kregen hier ook de sleutel van het heel oude dorpskerkje, zodat wij zelf mochten gaan kijken.
Kaarsrechte wegen, je kijkt wel zo’n 13 km vooruit. Op een stuk van 90 km. kwamen wij maar 3 auto’s tegen. Maar saai is het nooit want langs de weg is heel veel te zien.
Ook een park met in de prehistorie door mensen gemaakte afbeeldingen hoog op de bergen hier noemt men dat “Geoglifos”.
En natuurlijk zie je overal Lama’s, soms versierd met strikjes en kwastjes.
Aangekomen in San Pedro de Atacama kan je heel veel tripjes maken, onder andere naar deze schitterend gelegen lagunes met kleuren die je nooit meer vergeet. Mede doordat de lucht hier op 4000 meter hoogte zo schoon is, worden de kleuren veel intenser.
Geweldige rotsblokken liggen langs de kant van de weg, het lijkt of zij elk moment kunnen vallen. Maar ze liggen hier al duizenden jaren, dus dat zal wel meevallen.
Dit is een zoutmeer ook op 4000 meter hoogte, met geweldige bergen op de achtergrond.
De volgende dag hebben wij een trip gemaakt naar “El Tatio”, dit is een gebied met veel geisers. Je kunt er heerlijk zwemmen in een soort zwembad waar heet water in stroomt. Er zijn veel spuitende geisers met verschillende temperaturen. Later op de dag ging het regenen en dat is op een hoogte van ruim 4000 meter best wel koud.
Een dag later hebben wij een paar zoutmeren bezocht, er zijn hier heel veel flamingo’s te zien, deze flamingo stond heel dichtbij.
Mooie “spiegeling” in een zoutmeer.
En dan als laatste, de klapper “Valle de la Luna”. Je kunt hier een wandeling door een door het water uitgesleten soort spleet in de rotsen maken. Helaas wisten wij niet dat een gedeelte zelfs een tunnel door de rotsen is van niet meer dan 1 meter hoog, en met mijn lengte van 1.87 valt dat beslist niet mee, en dat je hier dus ook een lampje moet hebben. Gelukkig zaten wij tussen twee groepen jonge toeristen die met hun telefoons als lampje ons de weg wezen. Verderop kan je bergen beklimmen (dat hebben wij natuurlijk gedaan), een spannende avontuurlijke onderneming, die schitterende uitzichten geeft over dit wonderlijke landschap.
We vertrekken uit Chili om via Argentinië naar het zuiden te gaan, om later weer de grens met Chili te kunnen passeren. Je gaat hier over een weg van meer dan 100 kilometer constant op een hoogte tussen de 4000 en 4700 meter hoogte. Met uitzicht op bergen en vulkanen.
En dan wachten tussen de Indianen bij een geldautomaat.
Nee geen sneeuw, maar bergen zout bij de “Salinas Grandes”.
Helaas hebben de Boliviaanse Indianen er een hekel aan om te worden gefotografeerd, en dan maar stiekem, in een grensplaatsje tussen Argentinië en Bolivia.
Maak jouw eigen website met JouwWeb